Küllerimden doðmadan çýkýverdin Ben , yaban ellere gitmeden Sanki aðlatacak söz arýyordum Sanki ölüyordum Söndü umut ýþýklarým ve sen geldin Ben gitmeden Iþýklarý yak canýsým
Dün gibi kokuyordu bahçemdeki güllerim Bugünü seninle kokluyorum Yarýný kim bilir hangi nefesle ve nerde Ya yarýný göremezsem Ya önüme bir perde çekilirse Iþýklarým sönerse Sönmeden Iþýklarý yak canýsým
Belli bellisiz Görünür görünmez Hayaller kuruyorum yastýða kafamý dayayýp Bir an rüya diye yilkiniyorum Karanlýk odamda ve korkuyorum Ben korkmadan Iþýklarý yak canýsým
Beni beyazlara sardýlar Kefen sandým deðilmiþ yaþýyordum Üzerime köy kokulu topraklarý attýlar Örttüler üzerimi ve karanlýða büründü o an Saðým , solum ve her yerim Bir ürperti girdi içime Senin arar oldum derinlerde Karanlýklar eþliðinde Seni bulmam için Iþýklarý yak canýsým
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ecemsu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.