Şehirden Bir Çocuk Sevdin Yine

Savruk yillarin soldurdugu bedenime dokun
Yine masum hirslarini sevdanin ateþinde
yaktin,
þehirden bir çocuk sevdin yine
Ah! seni ona taþiyan çocuk ayaklarin
iþte geliyorsun,
haylaz, vefali ellerin þehrin
dalgalarini okþuyor
Ah! seni ona taþiyan gözlerindeki susuzluk
þehirden bir çocuk sevdin yine...

Omuzuna astigin çantani görüyorum buradan.
Havai taragin, komik anahtarliklarin, yarim rujun, yoksul fihristinden her harften iki-üç isim, uçurumda sahipsiz birkaç tokan, gözyaþlarinla parçalanmiþ mendillerin.

Yaktin masum hirslarini geliyorsun
oysa bir bilsen, seni ona taþiyan þehir
saçini bagladigin iple bile alay ediyor
Ah! bir bilsen herkes tetikte;
sense böyle hesapsiz, böyle sevinçle

Ah! bir bilsen
sadece güzelligin tutuyor acimasizligin
kapilarini

Yaktin masum hirslarini geliyorsun,
þehirden bir çocuk sevdin yine...
Sosyal Medyada Paylaşın: