Karþiliksiz aþkinin zehrini taþiyordu bana Kokusu sinmiþti inatçi ruhuma, kitalarima, ellerime... Öyle çok öpüþürdük ki, Agzinin tadiyla yerdim yemeklerimi... Öylesine inaniyordu ki dünyadaki son aþkla beni sevdigine, Bir gün ansizin korkunç bir özlem duymaya baþlamiþtim Kim oldugunu bilmedigim birine... Þimdi agzimda karþiliksiz aþkin o aç tadi... Karþimda o... Yine hüzünlü, yine yenik... Ama eþitiz artik, Damarlarimizda karþiliksiz aþkin o zehirli kani...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cezmi Ersöz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.