Ben Hayatta En Çok Babamı Sevdim

Ben hayatta en çok babamý sevdim
Karaçalýlar gibi yerden bitme bir çocuk
Çarpýk bacaklarýyla -ha düþtü ha düþecek
Nasýl koþarsa ardýndan bir devin

O çapkýn babamý ben öyle sevdim
Bilmezdi ki oturduðumuz semti
Geldi mi de gidici - hep, hep acele iþi
Çaðýn en güzel gözlü maarif müfettiþi
Atlastan bakardým nereye gitti
Öyle öyle ezber ettim gurbeti

Sevinçten uçardým hasta oldum mu,
Kýrký geçerse ateþ, çaðýrýrlar Ýstanbul’a
Bi helallaþmak ister elbet , dið’mi oðluyla!
Tifoyken baþardým bu aþk oy’nunu,
Ohh dedim, göðsüne gömdüm burnumu,

En son teftiþine çýkana deðin
Koþtururken ardýndan o uçmaktaki devin,
Daha baþka tür aþklar, geniþ sevdalar için
Açýldý nefesim, fikrim, canevim
Hayatta ben en çok babamý sevdim.
Sosyal Medyada Paylaşın: