karabulutlar...

barýþmak lazýmdý karabulutlarla
kara günler derdim bunun için...
sarmak lazýmdý onlarý aðýtlarla
renk katarsan hicrana ezilirsin...

bir bir çýkarsýn basamaðýndan aþkýn
son basamakta,uçurum görür þaþarsýn;
her insan uykusunu yaþar hayatýn
asýl hayatýn kabusundan burda kaçarsýn...

biriktirmek lazýmdý alacaklarý
alacakaranlýkta ýþýk almak için...
dalgalanan gönlümün hazin anlarý
onlardan taç yaparsan ezilirsin..

dönen devran,kötü yola düþmüþ diyorlar
kara bahtýmdan,bu vesileyle;bahsetmiyorlar
di li geçmiþ zamanýmdan baþýma çorap örüyorlar
miþli kipler kullanarak,kara bulutlar;benimle alay ediyorlar!...

dinleyin -ler meclisinde saygýnlýðý olan breyler
malûmdur ki dünya bir han konan göçer...
bir cümleden ibaret,-miþ,-di ler barýndýran bol bol,
sen makus talihine karþý her zaman makul ol..

makul ol ki mal kul olma
kendi ateþinde yanýp kül olma...

Sosyal Medyada Paylaşın: