Bugün dýþarý çýkmama gerek yoktu, zaten param da kalmamýþtý,
Yine de kapýnýn önündeki minnoþumu görmek için çýktým dýþarý,
Onu göremeyince þaþýrdým, epeyce seslendim ama gelen olmadý,
Baktým ki gelen giden yok, daha fazla beklememe gerek kalmadý...
Uzun bir yürüyüþten sonra dönüp geri geldim, dýþ kapý da açýktý,
Taþýnan biri var zaten, bitmek nedir bilmiyor oradan gelen patýrtý,
Evin kapýsýný açarken birden bire ortaya çýktý minnoþum, elime aldým,
Sonra birlikte aþaðý indik, onu hep bulunmasý gereken yere býraktým...
Duvarýn üzerinde durmak istemiyordu, elimle onu köþeye sýkýþtýrdým,
O da sevilmek istiyordu, birlikte vakit geçirdik, sonra yukarý çýktým,
Minnoþum arkamdan gelmesin diye tembih ettim ama sonrasýný bilmem,
Belki tekrar içeri girmiþ olabilir, minnoþtur bu, ne yapacaðýný bilemem...
Galiba midemde ekþime baþladý, dünden beri yediðim sadece aþuredir,
O kadar güzel olmuþ ki, yemeden yanýnda yatmak da mümkün deðildir,
Bu akþamý yemek yemeden geçirmek gerekiyor, nefsime hakim olmalý,
Eðer baþaramazsam da bir demlik çay yapýp akþam sefasýna dalmalý...
Minnoþumdan nerelere geldim, þimdi ne yapýyordur dýþarýda acaba?
Çok da huysuz bir kedi, her ne kadar huyunu herkesten saklasa da,
Benden kaçmýyor, bir kerecik bile kulübesine girdiðine þahit olmadým,
Fýrsat bulursa apartmana giriyor, niyeti ev kedisi olmaktýr sanýrým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.