sanma silersin hayatýndan
her þeyi bir kalemde
yaðmurlar düþsede gözlerinden yere
alevlerin tutulmaz / kor yanýnda olsada aþk
dönüþsüz yollar gibidir hayat / götürür seni kendi istediði yere
iþte ben
bir türlü ununu eleyip / asamadým hayallerimi
esir olmuþum / tâ baþýndan nefesime burada
dönüþümsüz nöbet tutar omuzlarýmda melek
ruhum ayrýlýp bedenimden topraða düþene dek
kimin elindedir bir lokma ekmeði sindirebilmek
elinde olmadýðý halde sanýlarýyla öyle zannetmek
ALLAHIM AFFET
küfrün karanlýk çukurlarýna düþmemeli burada insan
yaþamýn devamý deðilmidir güzeli hayal etmek ?
bataklýk galla kuyusu gibi / bilerek þirke düþmek
sola çeken omuzlarýnda / günaha / sebep mi oluyor / sadece bir lokma ekmek
yatacaðýn yeri seçmek ?
oysa güneþ doðuyor
gök delinmiþ yaðmur yaðýyor / toprak yerinden oynuyor
ya gündüzlerde karanlýk olsaymýþ / güneþ küsüp doðmasaymýþ
kim ne yaparsa kendine
aslýnda
bir mumun alevinde ýsýnmak gibi deðilmidir hayat
sanki tir tir titrediðinde yüreðinden ?
hiç deðiþmez sahneler
tek kiþilik oyun gibi ey hat !
bilmemki acaba görüpte
hayal etmesek / düþünmesek mi ?
olduðu gibi kabullenmekse aþk
kabulensek mi ?
ya sen onda kayboluyor / ya da senle var oluyorsa
aþk
ya da
arzuladýðýnda ulaþmaksa eðer
ulaþamadýðýnda yanmaksa
hislerde var olmuþsa her þey
toprak harmanlanmýþ gök karýþmýþsa o zaman
aþk
sen
hadi tut gözlerini görme
duyma kulaklarýnla iþitme
dokunma ellerinle tenine
sus konuþma kendi kendine
suyu yakan / ateþi ne zaman gördün ?
aðlama ya da gülme !