Ve
İSA'NIN ÖLÜMÜ
isa’nýn ölümü
Bað bozumu zamanýydý ama toplanmadý üzümler
O gece tahtadan haçý þekilsizce diktiler topraða
Sabaha kadar uðraþtýlar ama haç tutmuyordu
Altýný daha çok oydular,oydular
Sanki haç deðil nefretlerini dikiyorlardý
Nihayet topraða kaynadý nefretleri
Artýk onu bu nefretle çakacaklardý çýrýlçýplak
Sabah olsun diye beklediler,
O gece ölü doðan kuzuyu kesip yediler.......
Ýsa ölmeden birgün önce,
Harmandan arta kalan topraða uzanýp göðe baktý
Gürültülü yaðmurda,iç çamaþýrýna kadar ýslandý
Yakýnda bir kadýn,adet bezini kundak yaptý,çoçuðuna..
Sonra birdenbire dindi yaðmur
Sönük yýldýzlar badana olmuþ gibi parladý
Acaba baðýþlanacak kadar yýkanmýþmýydý bu yaðmurda,
Nerede hata yaptýðýný düþündü........
Her geçen an dinsizlerin nefreti büyüyordu
Bu karþý konulmaz bir sapkýnlýktý
Bu öfkenin,ödenecek bir vergisiydi sanki.....
Sonra daðýn tepesine doðru,kavuþtu bulutlar
Akþamdan kalma bir yýldýz duruyordu ayýn çeperinde
Baðlarýn çok olduðu yerde bir kulübesi vardý
Ýsa bu mehtapta oraya gitmak istedi
Ama yerinden kalkamadý;
Bekleyiþi zahmetli bir endiþeye dönüþtü
Yorgun bir arayýþla sustu gözleri,
Karanlýðýn köþesinden döküntü bir ýþýk buldu
Parlýyan küçük gölü farketti
Göle doðru yürürken,kývamla tutuþtu gene yaðmur
Kýrýk bir taþ attý suya,
Parmaklarýyla dokundu,
Oysa gölde aksi yoktu
Zoraki bir yel yaladý alnýný
Issýzlýk heryere sinmiþti
Özensizce yoðunlaþtý sis karanlýðýn ardýnda.......
Onlar tam þafakla birlikte geldiler
Ellerinde hala yanan meþaleleri vardý
Geri kalanlar azgýnca þeviþmiþlerdi gün boyu
Uykusuzdular ama çýldýrasýya baðýrýyorlardý
Salyalarý çenelerinde kurumuþtu!
Þarap düþkünü fahiþeler önden koþuyordu.........
Ýsa yüzüne sürülen ýþýkla uyandý
Bu daha þafaðýn ilk dakikalarýydý
Bacaklarýna asýlmýþ yorgunlukla kalktý
Þimdi yaðmur sadece kýmýldýyordu.
Badem býyýklarý,sakalýyla birlikte ýslanmýþtý
Sanki heyecanlarý bayatlamýþ gibi mahzundu
Bedenini kabaca iterek döndü,
Önce sadece duydu,göremedi,sonra gördü
Sesler rüzgara sürünerek,gürültüyle geliyordu
Anlaþýlmaz baðrýþla ama anlaþýlýr niyetle koþuyorlardý
Sanki sayýsýzdýlar lakin tek vucuttular
Fahiþelerin tiz çýðlýklarý erkekleri bastýrýyordu.......
Ýsa’yý kollarýndan tutarak sürüklediler
Sonra yaban kýsraðýný kamçýlýyarak,peþisýra baðladýlar
Ýliksiz sandaletleri ayaklarýndan fýrladý
Kýsraðý kovalarcasýna koþturdular.
Ýsa’nýn ayaklarý,tþlarla kesiliyordu
Þimdi kandan bir iz kalýyordu ardýnda
Kalabalýkta sanki bu kan izini takip eder gibiydi.......
Haçýn yanýndaki iskeleye çýkardýlar onu
Vücudunu dengesizce yapýþtýrdýlar haça
Önce ayakta kalmasý için avuçlarýný çakacaklardý
Sivri uçlu demir yivler,birgün öncesinden hazýrlanmýþtý
Herbirinin üzerinde intikamdan kurumuþ köpüklü
Tükürükleri vardý
Birinci yiv, sol avucunun ortasýna girerken,Düþündü Ýsa
Tanrýnýn oðlu bir mehdiye,bu mümkünmüydü ?
Acý duyabilecek olmasý,mümkünmüydü ?
Uzaklara,sere serpe baþak tutmuþ ekinlere baktý
Bu zulmette tebessümle Meryem anasýný düþündü
Bir an nekadar üþüyüp,titrediðini farketti
Ýlk yiv girerken önce acýyý hissetmedi
Kendini hazýrlamýþtý,o Tanrý’nýn oðluydu
Ama birden delirmiþ bir alev gibi yandý eli
Sanki bir insanýn hissedebileceði acýdanda fazlasýydý bu
Kaný kollarýndan böðrüne doðru,sýcacýk aktý
Sað eli çakýlýrken artýk bayýlma raddesine gelmiþti
Þimdi kendi kanýnda yüzüyor gibiydi
Parmak kemiklerinin,etlerinden ayrýldýðýný gördü
Elleri tahta haça adeta yapýþmýþçasýna gerilmiþti........
Ayaklarý çakýlýrken,artýk büsbütün ýrzýna geçiliyormuþ gibi
hissetti
Hazýrlýksýz yakalanmýþ acýsý,hayretinden çok daha büyüktü
Adeta bir þekilden,baþka bir þekile dönüþüyor gibiydi
Baskýn bir korku duydu gözlerinde,
Uzakta gördüðü baþak tutmuþ ekinler,
alevlerle tutuþmuþçasýna,kýzýllaþmýþtý
Artýk baðýran çaðýran o kalabalýðý görmüyordu
Yeþile çalan bir maske gibiydi suratý
Þimdi bir anda yeniden yaratýlmayý bekledi ama,
Ne uzakta,ne yakýnda, Tanrý’nýn eli yoktu
Gerçekler öylesi bir pusu kurmuþtu ona
Son tükürüðünü yutacak mecali dahi kalmamýþtý..........
Birdenbire yaðmaladý kendini,buzlaþtý
Delice aðlayýþýný kimseler görmedi
Bir mehdiye bunlar olamaz diye düþünürken,
ÇÖLDE KALMIÞ,ÞAÞKIN BÝR BEDEVÝ GÝBÝ,ÖLÜME TUTUNUP,
GÝTTÝ !...
Vedat derki:Taassürler,herzaman,gerçeklerden daha büyüktür
Çünkü onlarýn sýnýrlarý yoktur.
(Vallahi atasözü gibi yazdým,kendimi tebrik ederim )
Vedat Dündar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.