Gezdiðim sokaklarda
sarýnýn tonlarýný
yerlerde gördüðümde
anladým ki
sonbahar gözyaþlarýný
topraða býrakmýþ.
Yavaþ, yavaþ ilerliyorum
oturduðun sokaktan
geçiyorum
nefesin yüzümde sanki.
Gözlerimden
yaþlar boþalýyor
ayak izlerini arýyorum
oysa,
silinmiþ çoktan.
Sesini duyuyorum
beni çaðýran.
Koþup sarýlýyorum
hayaline.
O an
seni ne kadar çok özlediðimi
fark ediyorum.
Soluðum kesiliyor
yokluðundaki acý
beni boðuyor
yok ediyor.
Ýstanbul, 1 Aralýk 2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.