Aðlýyorken çocuk gibi
Düþtüm dedim anneme
Önceden yaptýðým gibi
Caným acýdýðýnda aðlardým hep
Ama kalbim acýyor þimdi
Saklýyordum annemden
Hiç yalan söyleyemezdim aslýnda
Anlar diye korktum...
Anlar ve üzülür benim için
Onu üzmek istemezdim elbette
Geçer þimdi dedim anneme
Akarken gözyaþlarým
Geçmiyordu iþte
Keþke düþseydim binlercesine
Bir yürek yarasýndan iyidir diye
Geçmiyor anne, geçmeyecek iþte...
Ýçimden yükseliyor feryatlar
Duymuyordu annem
Bakýþlarý anlamýþtý aslýnda
Anlamazmýydý anneydi o
Öyle bir sarýldý ki bana
Ýlaç gibi gelsin diye
Yaralarýmýn üstüne
Aðlýyordum bense utanmadan
Geçmiyordu anne...
Susturamýyordum içimdeki hazaný
Açýlmýþ yara gibiydi yürek
Beni tek sen anlýyorsun anne
Býrakma sakýn ellerimi
O gitti, gitti iþte
Sen býrakma anne beni...
Daha sýký sarýldý
Ýçimdeki fýrtýnayý duyar gibi
Biliyordu sanki oda
Bu aþk acýsýnýn çektirdiklerini
Her þeyi anlatmak vardý da
Ne için? niyeydi ?
Deymezdi ki o artýk
O þimdi ellerindi
Yuvasýnda belki mutlu
Eþi saracaktý artýk onu
Hayallerimin infazýydý o
Düþlerimin düþü oldu
Mutluluðu hakediyormuydu
Belki mutlu olurdu
Mutsuzluk benimle zincirlenmiþti
Yanma yüreðim yanma artýk
Çocuksu aðlayýþýnla kalma...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.