Gölge Oyunu
Ben avcý olurum, o ceylan olur
Kovalar dururum kendi gölgemi.
Umut toprak olur, dert zaman olur
Ýp takar sürürüm kendi gölgemi.
Her kuþluk vaktine, her ikindiye
Bölerim gölgemi üçe, ikiye
Eli boþ bebekler oynasýn diye
Armaðan veririm kendi gölgemi.
Gölgemde bir deðil bin yara kanar
Gölgeme deðerse gölgeler yanar
Geceleri gölgem yollarda donar
Kar gibi kürürüm kendi gölgemi.
Soyunur aynalar ýþýktan, renkten
Bazen akþamüstü, bazen çok erken
Kuþlar gökten yuvasýna dönerken
Güneþte görürüm kendi gölgemi.
Sevgi, dað zirvesi; kin, dipsiz kuyu
Karýþtan kýsadýr hayatýn boyu
Kirletirse þayet topraðý, suyu
Göðsünden vururum kendi gölgemi
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdurrahim Karakoç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.