DEPREMLE DİRİLİŞ

Bir deprem enkazý altýnda kaldýk,
Her yaþtan þehitler saf saf dizildi.
Milletçe en derin acýyla dolduk,
En vahþi mahlûklar bile üzüldü.

Gündüz kara haber duyuldu Van’dan,
Nifak kokularý sardý bir yandan.
Garip Erciþlimin farký yok benden,
Benim de mezarým burda kazýldý.

Analar aðlaþýr bomboþ kucaklar,
Kör duman içinde mahzun çocuklar.
Bu bayram gamzede yok gülücükler,
Gözyaþým yanaktan yere süzüldü.

Yükselir semaya hüzünlü beste,
Bulutlar aðlaþýr gökyüzü yasta.
Kardeþlik rüzgârý varýnca dosta,
Kalleþçe kurulan oyun bozuldu.

Paylaþtýk ekmeði, azaldý derdim,
El ele rengârenk olacak yurdum.
Akraba soylardýr Türküm ve Kürdüm,
Arap din kardeþim diye yazýldý.

Cehalet, kin, nefret bitmez yaramdýr,
Kardeþin kardeþe kaný haramdýr.
Birlik beraberlik bir tek çaremdir,
Depremle diriliþ sýrrý çözüldü.

Erzincan, Sakarya, Ceyhan’ý gördük,
Tevhidî merhamet hamuru kardýk.
Ýmanýn gereði merhemi sürdük,
Ýnsanlýk tablosu Van’da çizildi.
Sosyal Medyada Paylaşın: