hasret çektik bazý zamanlar, özlem duyduk her þeye ve herkese, tarifi olanaksýz þekilde belki de, ama hep içimizde barýndýrdýk hasretimizi.
bazý anlar aklýmýza geldi hasretimiz, büyüdü, büyüdü koca bir dað oldu, ne yere sýðdý, ne de göðe hasret, ama durdurmayý öðrendik hasretimizi.
hep, kavuþacaðýz ümidi ile teselli olduk, o güne eriþmeyi temenni ettik, inandýk buna, belki de kayboldu ümidimiz, fakat hiçbir zaman unutmadýk hasretimizi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
suskun_han Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.