“Çarþafta solan ilk kandýr, benim bir Kocadaki hükmüm…”
Adanýþ! Ýnsan etinden taht kuran zihniyet Kime neyler/ki hallerim biçare Kuru bir harmana döndüm Çevirip duruyorlar Daldan dala Kýzlýðým Sýzým…
Karalandým; Ellerimin kýnasý ölümdür Boþuna süslediniz tenimi Bu gelinlik kefendir artýk El deðmemiþ kuþlar gibi Birazdan kirlenecek Sözlerim ne hüküm Dinlemezler/ki Duyulmadým…
Yaftalanmýþ sevda Konuþsam acaba? Kaç dað dinler Ve kuþlar mý? Sahipsiz Ben gibi Ölü...