-Ve Sen Geldin-

Zamaný,takvimden hoyratça savuruyorken ben,
Aylarýma yýl olmuþtun da gelmiþtin sen,
Adým-adým,kaçar adým uzaklaþýyorken kendimden,
Son duraðým,çýkmaz sokaðým gibi karþýmda bitipte geldin,
Mutluluðu arkana alýpta geldin...
Zemheride yaprak yaprak kuruyup topraða düþerken,
Topraðý kýrýp,karlarý eritip kardelen olup ta geldin sen,
Bu þehir karbonmonoksite ve azota teslim etmiþken özgürlüðünü,
Bir tebessüm olmuþtu...
Bir tebessümün olmuþtu uzatan,þu kýsacýk ömrümü,
Nefes nefes içime dolupta geldin...
Yaðmur olup saðnak-saðnak,rahmetle yaðýpta geldin...
Düþmüþken hatta ölmüþken ben,
Sen umudu peþine takarak,ölümü utandýrarak,
Ve aþk’ý kýskandýrarak geldin...
Bir çað kapayýp,bir çaðý açarak geldin...
Tükenmeyen kalemlerle,tükenmiþliðimi yazarken,
Gözlerimin yaþlarý kururken,
Pul pul,içim içime dökülürken,
Tatlý bir telaþ olupta geldin...
Derdimi,kederimi urganlara asýpta geldin...
Ve baharda cemrenin topraða düþtüðünde,
Aþýklarýn el ele dolaþýp gülüþtüðünde,
Papatya fallarý hep ’Seviyor’ çýkarken de,
Sen güneþ gibi doðupta geldin...
Karanlýðý yýrtýp, boðupta geldin.

Ne iyi ettin de geldin.
Sevgilim hoþgeldin,mutluluk verdin..
SEVGÝLÝM HOÞGELDÝN,AÞK VERDÝN..!
|Çaðlar Öcal°
Sosyal Medyada Paylaşın: