Kendimi çok akýllý sanýyordum yanýldým Gelen son darbelerle hayattan usanýrken Dost toplantýlarýnda gýybetlerde anýldým Uyandým eyvah ile dostlarýmý tanýrken
Avare gezip durdum karanlýk sokaklarda Baþýmda estirdiðim sanki kavak yelleri Baksýnlar kahýrlarýn izine þakaklarda Toplasam göl olurdu gözden akan selleri
Gölgeme takýlýrdým sanýrdým çok uzunum Hiçliðimle uyandým her günün kuþluðunda Vardým merhum anama dedim ki ben kuzunum Topraðý okþayarak dualar eþliðinde
Gerçek bir avuç toprak, çýðlýk, çýðlýk hep çýðlýk Aç artýk küf baðlayan kalbin tutmasýn nasýr Aç gönlünün gözünü olmasýn aþaðýlýk Mahlûkattan ayýran akýldýr en büyük sýr
Eyvah! Nerde baþladýk ve þimdi nerde durduk Keþkelerle yaþayan nefsimize düþmanýz Soluðumuz kesildi kendimize ne sorduk Yaktý kül etti mazi piþmanýz çok piþmanýz
NÝLÜFER SARP__________ 23.KASIM.2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nilüfer Sarp Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.