Bol þevksiz anason kývamýnda Yýrtýnsa tepemizde gece Ya da Þevkle karýþýk þehvet Þýk durmasa da masada Kulak mememde naðmeler Olmasa da Olurdu.
Ýsa’ya biat etmiþ Ýyimser bir havariyim Mecusi’yim henüz yirmi dördünde Aþký ateþe vermiþim Azmettirip harfleri birer birer Yeryüzünü ayaðýna sermiþim Göðünde kalacak yer Olmasa da Olurdu.
Kudreti rahminde barýndýran Kanamalý hastalar gibi Ruhumda büyük þehirler Ucubeler Suç baronlarý Farkýndalýk Ve karamsar karýncalar Mavi gök Ve usulca üstümüzü örten örtü.. Rüsva olan korkulara Rezilsem de Olurdu.
Ervah-ý ezelden beri Gözlerin yaratýlalý beri Aþkýn hududunda tenim sað iken bile Ýstanbul açken Afrika bizden midir? Ve saçlarýn var iken Kelsem de Olurdu.
Topuklarýndan vurup Eski zaman itlerini Gamýnýn tam da ortasýna Gömüyorum ruhumu Atardamarlarým sahipsiz þimdi Ar damarým eþkiya
Göðsünden bir anne ver bana Haþat oluyorum sana Elsem de Olurdu.
: Sosyal Medyada Paylaşın:
Oğuzhan Yavuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.