KİMSEYE DİYEMEDİM

Seni çok sevdiðimi ilaný aþk ettim de,
Kalbime gömdüðümü kimseye diyemedim.
Kahrýnla için, için eriyerek bittim de,
Aðlarken güldüðümü kimseye diyemedim.

Hüzünlü akþamlarýnýn olmuyor gün aþýmý,
Sebile döndürürken hayalin gözyaþýmý,
Cama her dayadýðým gece yorgun baþýmý,
Aksini gördüðümü kimseye diyemedim,

Son mesajýn sanki bir uzak dosttan taziye,
Tart bakalým o sözü koyda bir teraziye..
Neden her dem gözlerim daldýðý an maziye,
Deliye döndüðümü kimseye diyemedim.

Kýymetim bu kadarmýþ demek ki, nazarýnda;
Bir kalp daha satýldý bu gönül pazarýnda..
Kalbimi kimin için bu aþkýn hýzarýnda,
Ýkiye böldüðümü kimseye diyemedim.

Artýk yaptýklarýna alýþacak gücüm yok!
Gel desen de bir daha buluþacak gücüm yok!
Hayata tutunmaya çalýþacak gücüm yok!
Yaþarken öldüðümü kimseye diyemedim.

27.11.2011

Mehmet YAÞ
Þair Söz / Yazarý


Sosyal Medyada Paylaşın: