pencerelere çökünce gece yaþamýn tenlere giydirdiði yorgunluk
bozkýr kuraklýklarýnda kaybolunca düþler susardýk þehir sessiz yok çay kokusu gökyüzü korkunç yalnýz kalmamýþ uçurtma izi
-2-
gözlerde eski uygarlýk kalýntýlarý eksiltilen yanlarýmýzla yaþlanýyoruz karanlýk bakýþlarýmýzdan güneþ koþar adým uzaklaþýyor kimsesizliðimizin sessizliðinde kayýyor yýldýzlar üstümüzde ömür lekeleri alýnlardaki kiri temizleyemez ay bile yýllarýn hiçbirþeyliði okyanuslarýn esrarýnda avuç içleri sýzlayan kaðýttan gemileriz düne aðlar direklerimiz kendi ömrüne tutsak korsanlar albümler dolusu kullanýlmýþ yalnýzlýklar
kalbin kazýntýlarýndan yazýlýyor þiirler uzaklara bakan kelimeler yanan daðlardan geliyor yürekteki kayayý eritecek sonu arýyoruz çöldeki ormaný
-3-
biliyorum yataðýnýn baktýðý tavan karanlýk pencerenden süzülen ýþýk soluk gri bir kent sana bakýyor pencerene nefesimi býraktým belki adýmý yazarsýn bir þiir attým yere içinde sevgi yanmasý bir ses adýný fýsýldýyor
al içeri
Fotoðraf kendi çekimim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.