Yine gecem hüzün,yine ýþýksýz bir odam var. Dört tarafým duvar Kýrýk camlý ýslak bir pencerem Dün sabahtan toplanmamýþ bir yorðaným, Çalýþmayan bir sattim, Sanýrým duvarýmda beni anlatan bir portre Üzgün bir haným resmi, Dokunursam aðlayacak, Seslenirsen utanacak, Kapatýrsam ýþýðý korkup aðlayacak, Konuþabile beni aðlatacak..
Öff neyse be.. Hay allahým unutuyordum Radyoda beni sinir etti adamýn biri, Bana uzun uzun aþký anlattý Neymiþ efendim, Ýki kiþilikmiþ þu aþk; sevda denen þey Hadi ordan dedim, Aldatamassýn.... Söyledim ona duymadý beni, Ben sevdayý bit pazarýnda yok pahasýna sattým. Ýnanmamýþtým ona Ben odamda tek baþýma bir sevdayým, Yoklugunu severmi insan Elbette sever,ben sevdim Terkedilmiþliðimi sevdim, Yalnýzlýðýmý sevdim, Issýzlýðýmý sevdim Üzgün portreyi sevdim Hiç deðilse beni terketmiyor.. Aþk iki kiþilikmiþ Yalan efendim Vallahi yalan.. Ýnanmayýn....
Kamil TAN/ARDAHAN 27,11,11
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kemal Kamil TAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.