İNSAN OLMASAM...

Su olup yaðmur ile... yaðsam – yaðsam topraða...
Hayat versem, can versem...dala, ota, yapraða...

Güneþ olsam da her gün, batsam da doðsam gün gün...
Benden alsalar hayat, benden verseler sürgün...

Ay olsam, yýldýz olsam...göðü benden sorsalar...
Bana bakýp sandallar, gemiler yol alsalar...

Deniz olsam...ya umman, kimi dursam durulsam...
Kimi azzam kudursam...köpüklere boðulsam...

Nehir, dere, ýrmak, çay...olsam bunlardan biri...
Dolaþsam gürül gürül...aksam gezsem her yeri...

Aðaç olsam, ot olsam, dal olsam, gonca açsam...
Renk renk çiçek olsam mis gibi koku saçsam...

Kuþ olsam, arý olsam, böcek olsam...kelebek...
Hayat bu iþte! ..uç – gez – yaþa özgürce demek...

Daðdan ya da tepeden...taþ olsam ya da kaya...
Yuvarlansam oraya...yuvarlansam buraya...

Toprak olsam, kum olsam, hatta olsam bir kurum...
Ayak altýnda kalsam...bile razý olurum...

Rüzgâr olsam, yel olsam essem uuu! ..deli – deli...
Bulut olsam kar-beyaz...daðýtsa yelin el’i...

Hatta kurt olsam, arslan olsam da yabanî...
Ulusam – kükresem de parçalasam hayvanî...

Her þey olsam doða’da...gökte, denizde, yerde...
ARASAM... ÝNSAN GÝBÝ BÝR ÝNSAN var mý? ..NERDE?

Olmasam insan filân...olmasam hiçbir zaman...
Birbirini kötüler... yapar – eder pek yaman!

Þahit ister bin tane insan demeye bize...
Lan! insan olun, insan! gelin be kendinize...

Sende çok var bende az! diye kavga çýkacak...
Sonra top, tüfek, bomba! ..sonra tabanca, býçak! ..

Girin birbirinize, kafa göz kalmasýn da...
Gezin de utanmadan! bir de insansýnýz ha? ...

Gidin lan iþinize, olmasýn sizden dost – most...
Mal – mülk – çýkar – menfaat! hadi ordan be hoþt! hoþt!

Dünya bir cennet bize...hayatsa bir emanet...
Býrakýn didinmeyi...nedir bu kavga? hayret! ..

Sevseniz – seviþseniz...karþýlýksýz çýkarsýz...
Ayný evin halkýyýz! olmayýn böyle arsýz! ...

Ya mal kavgasý, ya din, ya baþka þey, ya toprak...
Dünya han biz yolcuyuz...býrak kavgayý, býrak!

Bak! tabiat ne güzel...güzel yaþamak – hayat!
Varken bunca güzellik...sen de yaþa, sen de tat...

Evet! dert var, tasa var, ölüm, hastalýk var...
Bilsen bunlar ne güzel! yeniden doðmak kadar...

Bunlar hayatta lâzým, bunlar tuzu biberi...
Bunlarla haþýr – neþir olur kadýný er’i...

Bunca güzellik varken yaratýp kendinize...
Çekiþmeyi – kavgayý! ne diyeyim ben size? ..

Akýl vermiþ de Allah! kullanmak size baðlý...
Düþünmez okuyan da düþünür oldu daðlý...

Ey aklý evveller, ey! ..size yahu sözlerim...
Bir silkinin! düþünün! bunu bekler – özlerim...

Hiç utanmaz mýsýnýz? insanlýk size kalmýþ! ..
Ýtiþip – çekiþmeyin! Dünya’dan kim ne almýþ? ..

Ne gelmek elimizde, ne gitmek elimizde...
Ýþte o arada hep...artýmýz – eksimiz de...

Yok istemiyorum ben sizinle insan olmak!
Dileðim ne olursam olup öylece kalmak...

Ha dað, ha taþ, ha eþek, ha kuþ, ha deniz, ha kum..
Ýnanýn öyle olsa...daha mes’ut olurum! ..

06.01.2005/15.30

Sosyal Medyada Paylaşın: