Yüreðim paramparça deðil artýk, Elbette kýrýldým, yoruldum, yýkýldým... Fakat; bir an olsun düþünmedim Hayat, senden vazgeçmeyi...
Gün benim günüm þimdi nihayet!.. Yeniden topluyorum, Savaþlarýmdan arta kalan yarýmlarýmý ve acýdan kan kustuðum gülüþlerimi ceplerimde çýðlýklarýmla Açýlýrken sonu görünmez okyanuslara daha da sýký sarýlýyorum þimdi Umut dediðim yelkenlime ve inadýna yaþýyorum... Sosyal Medyada Paylaşın:
Kandemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.