Fýrtýna öncesi sessizliði yaþýyorum Gözlerimde kara bulutlar Beynimde þimþekler çakýyor Bu fýrtýna kopacak biliyorum Bir çok þeyi alip götürecek benden Hiç biri geri gelmeyecek belkide Tek korkum beni beden almasý Bu acýlara hazýrlýyorum yüreðimi Düþündükçe düþlerimde yaþýyorum geleceði Sanýrým fýrtýnayý özledim Yaðmuru, sonrasýnda doðan güneþi Gökkuþaðý, sanýrsýn ki sýrat köprüsü Sevgisiz geçen her gün ömür törpüsü Ben sevda ile yaþamayi sevdim Ölüm orucundayým Her zorluða dik durdum da Birtek sana eðildi baþým Sevgi ekmeðim Sevdadýr aþým Bir umut ver ölene dek belerim Yüreðimde sevgi varken ben hiç ölmedim Osman Karaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
osmankaraca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.