küçük bir çýðlýk
bir aðlayýþla baþlar hayat
aðlamalar ölümüdür sevdanýn.
daha sýfýrdan baþlar demek
o minicik bebe düþlerin
çok uzun yollardan gelmiþtir
dünyayý, hayatý, aþký tanýmak için
zamanla anneyi tanýr, babayý tanýr, sevgiyi öðrenir
tanýdýkça, tanýndýkça kalýr, kalmak istersin bura da
her þeyi böylesine güzel sanýp yürümek istersin bu yol da
belki de sadece meraktýr, yolun sonuna duyulan heyecan
bir çok engelle karþýlaþýrsýn daha küçücükken
kötü çocuklar çýkar karþýna,
alýp ellerinden kestanelerini,
bilyelerini yere fýrlatýrlar, uçurtmaný yýrtarlar
sýmsýký tuttuðun oyuncaðýný alýp paramparça ederler
çok üzülür , aðlarsýn kaybettiðin deðerlerine.
aðlamalar ölümüdür sevdanýn...
anne dediðin melek sarar acýlarýný siler gözyaþlarýný
sarýlýrsýn boynuna kocaman bir öpücük kondurur
sevgiyle bakarsýn mavi göz bebeklerine
hep böyle sanýrsýn hayatý, hep bir þeyler kaybedilir
ama tekrar bir kahraman çýkar karþýna
daha güzelini sunar sanýrsýn
sonra biter çocukluðun,
oyuncaklarý eskisi gibi sevmez olursun
þekerler eski tadý býrakmazlar aðzýnda
biraz korku düþer büyüyen bedenine
sonra sevmeyi, dostluðu öðrenirsin
her ikisi de hayatýn görünmez sýnavýdýr aslýnda
çok seçmeli belki çoktan seçmeli konur önüne
bilemezsin hangisinin doðru seçenek olduðunu
karar veremez, korkarsýn.. gizli gizli aðlarsýn
aðlamalar ölümüdür sevdanýn
gün gelir çýkar birileri karþýna,
unutturur tüm geçmiþini, yok eder korkularýný
gün gelir bulursun dostunu, sonra da aþkýný
dost baþkadýr.. aþk’ýn tadýysa bambaþka...
çoðu kez tercih yapmak
zorunluluðu býrakýr hayat giden de
her tercih bir þeyler eksiltir sen de
kazandýðýný sandýklarýný her dem de
kaybettiklerinle mukayese edersin
kaybettiðini düþündüklerin daha çok acýtýr beden de
sonra tek bir korku sarar göðüs kafesinin içini
sevdiðinin seni sevmediðini düþünmek
ve kaybetmek!
göz yaþlarýn akýp giderken
aðlamalar ölümüdür sevdanýn...
aklýna gelir çocukluðun…
babanýn gözlerine bakarsýn
çocuk gibi gider sarýlýrsýn annene
çocukluðundaki gibi dizlerine yatarsýn
söylersin ama her þeyiyle anlatamazsýn!
anlatamasan bile anlamalarýný beklersin
ama olmaz !
zaman geçer
geldiðin kadar uzun bir yola
gideceðini düþünmeye baþlarsýn
"ne göze alabilirsin,
ne de gözünü alabilirsin"
ne yüreðinden atabilirsin
ne de yüreðini söküp atabilirsin
ve aðlayarak bilirsin ki
acýyý anlamak ayrýlýðý bitirmiyor
aðlamalar ölümüdür sevdanýn...
ve ancak ölüm bukadar soðuktur ki "üþür ölüm bile"...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
abim... canım abim öğretmenin vedası... yağmur... kuş kanadı... beyaz atlı prens... gökyüzü... gökyüzü... şehit çocuk... ay yıldızlı uçurtma...