MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

kara satır
Çeşni

kara satır


ateþ kâðýda düþer
kör olur
kâðýt bir gemi
altý mavi üstü ateþ
kördür görmez
vurur ve oturur
ateþ sönende
kap/kara bir satýra


sevgi düþmanlarý karþýda
ateþ!

hasret bir kýta karþýda
fora!

ekmek bir göz karþýda
kara!

ilk dönenler
“yoktu kimse”

kör…

cefa hastasýydý gönül
nasýl görmeye kýysýn
elden bitme yerden solma
sevdaydý bu alna yazma
koydu gönlü yoktan bir usla
ah dedim yar
sen de olsan…

ateþ…


bir gardaþ özledim
sonra
babayiðit görünür
yaðmurun gözlerinden
kutsanmýþ
o da bana çekmiþ
ey gardaþ ateþ

bir baba özledim
sonra
þuramda tepinen kalleþ
baba yarýsýdýr el kalkmaz…
yokluk tarlasýnda bir anýzlýk ateþ
görünmez ki içten yanar

bir ana özledim
sonra
ay büyütürken saçlarý
Yemen’e giden bu son türkü
kaçýrma gözlerinin yaþlarýný
gitme vakti
yanýk tarhana çorbasý gibi
damarýma kokan elleri
sarýlasý gelmiþ/istermiþ
ayaklarý üstünde
þuursuz bir cennet bekçisi
yol verin
ey ezilen insanlar
üstüne koyun varsa bir ay bir yýldýz
ana altýný yakar
ne de olsa onun da eli ateþ

sonrasý hep yanlýþ

yar koyunu özledim
kanatsýz martýlarýn ekmeði
koþ kaptan gemi yanýyor
battý batacak suya

gemi…

yeter be
dumandan kaçýra kaçýra
ateþ getirin bana
sulardan çok geçtim



çok üzgünüm çok
kaptan
iskele babasýz
gönlün tutunacak yeri olsa
yakar mýydým onun ellerini


kör…

bilmezlerdi ki
yalan söylerken kara çocuklara
attým bu çentikleri kafatasýma
hep seslerini duydum
aklým karýncalandýydý oysa
her düþün altýna baktým
yoktu kimse
ranzama kurulmuþ kara günler dýþýnda



bir ateþ nüshasý gönül
tek kölelik aþktan kalan
ya ben körüm
ya da
kimse yok içinde
kendimden baþka

ötesini sorma...

ötesi bir ateþ yaðmuru
ötesi bir yanýk tarla kokusu
ötesi ayaklar altýnda bir cennet
ötesi demir yutan seyyah bir koy

ve enötesi bir ses ki kaybolmakta
bir memleketin hudut kapýsýnda

varmaya yeminli

kâðýda yamalý dilsiz bir gemi
altý mavi üstü ateþ
çizmek kolay
siz söyleyin
ey ezilen insanlar
içine en fazla kaç kiþi sýðar?
içinde en fazla kaç memleket yanar?

ateþ…
kör…
gemi…

önüne bak ateþ
kör müsün?

ateþ kör olmaz
kâðýda düþse de kâðýt gemi olmaz
altýnda da mavi yoktur
üstünde ateþ hiç...
kâðýt yananda kara bir satýr da kalmaz
kalan küldür

hepsi hayal hepsi kör ateþ tanrýsýna
adanmýþ aþk çürüyen koy/un
ki gerçekte yok öyle bir þey
sadece
bir ben ve ben sönende bir kâðýt

gel “kara satýr”
sön sen de ben/de ateþ
“oofff”

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.