Öðretmendi babam Hem de adam gibi .. Yýllarýný gurbet okullarýna verdi. Kýl çadýrlarda Manisa Yörükleri Uludað eteklerinde gürcüydü çocuklarý… Lakabý Kamýþ Parmak olsa da Herkes sever Saygýda kusur edilmezdi..
Gurbeti, hasreti onunla yaþadýk Baþarýyý, direnmeyi ondan öðrendik Yüreðimize sevgiyi, o aþýladý. Anamý da severdi bizleri de Ama Her çocuk bizim kadar deðerliydi…
Mesleði kadar avlanmaya düþkündü Balýk ta tutardý Keklik te vururdu Tavþan da….
Her þey gibi içmeyi de severdi. Mezesiz içme dediklerinde, Erkeðin mezesi býyýklarýdýr der, Kýs kýs gülerdi…
Bizleri dinlemediði kadar Sigarasýný dinlerdi. Aç ta içerdi, tok ta… Her Öksürdüðünde kahýrla söndürüp, Bu zýkkým beni öldürecek, der Yine de vazgeçmezdi…
Sonunda On bir Þubat Kara defterine onu da yazdý. Anam okudu Biz okuduk Dostlar okudu…
Sevgimiz yaþatmaya yetmedi. Biz öksüz Anam yarsýz Hayat onsuz kaldý…..
Kemal KARSLI
yitirdiklerimize rahmetler diliyor, tüm öðretmenlerimizin onurlu gününü kutluyorum... Sosyal Medyada Paylaşın:
Kemalkarsli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.