saðýma dönüyorum sen
soluma yatýyorum sen
özleminle insanlarýn arasýna karýþýyorum
yalnýzým onca kalabalýk içinde
yoksun
hatýrýmda çoksun
unutamýyorum gözlerinle geçen vakitlerimizi
saatim gibiydin
hep kalbime alarmýný kurardýn
inzivaya çekiliyorum sen
þehirden þehre uçuyorum sen
özleminle günden güne eriyorum
sokaktan kim geçerse
tek penceresine koþuyorum odamýn
geleni sen sanýyorum
sen biliyorum duyduðum sesi
sen anlýyorum önüme kapataný
susuyorum sen
dilimden tüy bitinceye dek konuþuyorum yine sen
özleminle beynimi yiyiyorum
özleminle ölüyorum
anlasana