Ah ile vah ettirdi; kalp derken, gel beni sar
Koca ömür tükendi, yine de gelmedi yâr
Bu ayrýlýk yüzünden, ufkum bile yok oldu
Ne olursa olsun yâr; kalbim der, gel beni sar.
Her gelen kula sordum, aþk uðruna ser yordum
Ne haber geldi ne yâr, hani benim aþk ordum
Zaman aþkýmý çalmýþ, geri ayrýlýk kalmýþ
Nasýl bitecek bilmem; son kez, bir daha sordum.
Aþk gemisi seyirde , tüm yelkenler açýldý
Gideli kýrk yýl oldu, uðruna gül saçýldý
Býraktým yola çýktý, bir daha dönmedi yâr
Mavi deniz pek bilir, aþk’tan niye kaçýldý.
Kader sorar, yâr kimdir; yâr, aþk’ta yol alandýr
Bu iþte tek suçlu kim, tek suçlu kalp çalandýr
Ýnan bu aþk hiç bitmez; Mezarda bile bitmez
Son ayrýlýktan sonra, aþk yürekte kalandýr.