ben en çok babamýn annemi belgin doruka uðurladýðý yazlýk sinemalarýn içinden geçtim ayhan ýþýk býyýklý akþamlardan sonra rahvan yürüyüþümle aldandým kalbi yaralýlara ve önlerinden geçtim en çok.
oysa ben en çok teyzemi sevmiþtim elleri konuþtukça dili kiraza dönüþen teyzemi teyzemi sevmiþtim… derin bir kasvetin içinden onun þenliðine çekilirdi bedenim otuzüçünde sonsuzluða kanatlý bir çiçek buketiydi teyzem yani bügün sadece bunu söylemek için ben en çok teyzemi sevmiþtim.
sonra ben en çok sokak çeþmelerine saygý duymuþtum belgin doruk figüraný þaþkýn bakýþlý kýzlarýn perdeden sýzan anaç kalçalarýna... farkýndaydým belki de hiç deðil lakin ak alýnlý bir kadýn doðurmalý ve bir bir çeþme doyurmalýydý insaný
dedim ya ben en çok teyzemi sevmiþtim
17 kasým 2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
AHMET ARIK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.