Beterden de kötüsü var beterin

Kýl þalvarlý dizlerine oturtup her seferinde
Sabýrla “ sübhaneke..” diyerek kaç kere baþladýðýný
Ben ise her seferinde yine
Sakallarýný yolduðumu hatýrlýyorum dedemin.
Ve titrek elleriyle kendinden emin
“la havle..” çekerek aðladýðýný.

Kerpiç duvara yaslamýþ koca bedenini
Lime lime olmuþ hararlarý dikerken demin
Çuvaldýz batýnca ellerine çýðlýðý
Odayý çýnlatýyordu ebemin.

Sokulurduk usulca birbirimize
Bir kilim yoktu serecek, çýplaktý zemin
Üþüyen bedenlerimize inat gözlerimiz gülerdi
Taklidini yapardýk
Ýs kokan ocaða tezek atan annemin.

Bir leðen eriþte çorbasý kondu mu önümüze
Tahta kaþýklarýn sesinden baþka
Bir lakýrdý duyulmazdý ortalýkta.
Þükrederek kalkarken soframýzdan
Hep bir aðýzdan
“biz doyduk elhamdülillah, olmayana da ver Rabbülalemin”

Bir pencere vardý odamýzda takadan büyük
Yarýsý cam, yarýsý naylonla kaplý
Þükür derdik, buna da þükür
Beterden de kötüsü var beterin.

Babam uzaklara dalar giderdi
Gözlerinde öfke acý ve derin
Þimdilerde anlýyorum seni ey koca çýnar
Elde yok ayakta yok
Sen düþünmeyeceksin de kim düþünecek.
Ne yazýk ki böyle yazýlmýþ kaderin.

Çanakkale 25/11/2011



Sosyal Medyada Paylaşın: