Cerrah Vursun Neşteri
Serin bir ufka doðru açmýyor lalezârý
Yemyeþil bahçelerde inletir zârý zârý
Nazik sarhoþ gönlüme vurunca yalýn ýþýk
Öz mýzacýna uygun mat bir güne bürünür
Efkârdan saçlarýma dolaþýyor sarmaþýk
Matem çöker þehrime ölü gibi görünür
Albenizli gülümü solduruyor her gece
Meyhânenin önünden aldýrýyor her gece
Bulutlar raksediyor masmavi gökyüzümde
Nemli kirpikleriyle oynaþýr gündüzümde
Küsmüþ müdür ki bana sâki adýmý anmaz
Onca cilveye raðmen kaçýrýyor neþemi
Zambak gibi açýlýp serpilsem de uyanmaz
Soðuk soðuk gülerek öpüyor ay ensemi
Ne istiyorsun benden söyle ey þeydâ bülbül
Seni öz canýndan çok sevmedi mi bu gönül
Gülerken aðlýyorum þimdi muðallaktayým
Kâh tufan kâh yangýnda gamlý bir konaktayým
Görmeyince yüzünü isyan eder perdeler
Upuzun bir uðultu kulaðýma geliyor
Gözümdeki buharlar saçlarýmý perdeler
Ecinniler toplanmýþ kahkahayla gülüyor
Ne haldeyim gel de gör yaz ayýnda kýþ benim
Her aþýðýn gözünden dökülen ah yaþ benim
Akkor gibi lebine üflüyorum bir buse
Kýzýl kana boyansýn eðer sevmek bu ise
Þimdi gönül yarama cerrah vursun neþteri
Artýk kabuk tutmuyor mahþere kaldý þafak
Beni helâk edenin sol yanýmdadýr yeri
Belki de o didâra dýþtan görünür parlak
Yýllar yýlý bekledim Eyüp gibi sabrettim
Dile mühür basarak isyan deðil þükrettim
Yüceler Yücesi’ni sevdim senden ötürü
Yunus’un zýttý oldum ummuyorum hoþgörü
Melahat Temur
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.