gülümseyen resimlerine bakýyorum öylesine derin ki sanki hiç deðiþmemiþ gibi ...
ayný uçurumlar yine gözlerinde senin biraz deli biraz hýrçýn sevgileri anlatýrdý hep bana çocuksu düþlere götürürdü ne zaman tutsam yine o pamuk ellerin
ne sen yar olabildin ah gül kokulum ne de ben varamadým yanýna þu yalan þehirde bir an rahat býrakmadý acýlar iki yakamýzý bir arada
aðlama desen þimdi kimin umurunda artýk sonbaharý kaldý bu hazin ömrün solgun yapraklarda üþüyor zaman
hep esiri olduk anlatmadýlar gizlenmiþti bilemezdik yalan sarmýþ gerçeklerimizi þimdilerde belkilerle avunmak zor en yakýnýmýzdaki uzaklýklar aldý gitti herþeyimizi
hatýrlarým her an unutamam ki gözlerini asla sende kaldým bensiz kalbimin öbür yarýsýnda
gül kokulum seni düþünmeli gülümsemeliyim belki de hangi gerçeðe baksan hep yanýlýþýmýzdýr hayat aslýnda þimdi aðlatýr mý bizi þarkýlar yoksa gülümsetir mi yar hüzzam bir ayrýlýðýn bu sonbahar faslýnda ...
Mert YÝÐÝTCAN 25 11 2011 beykoz / istanbul Sosyal Medyada Paylaşın:
Mert YİĞİTCAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.