Elinden Olsun
italik ]
Ýster neþ’e, isterse gam farketmez, ruhuma dolsun
Sun câným, ne sunarsan sun yeterki, elinden olsun!
Dokun tele ne olursun, efkârým gece son bulsun;
Sun câným, ne sunarsan sun yeterki, elinden olsun...
Güler TURAN(babidim)
ÝNSAN MANZARALARINDAN
DERT BAÞKA
Þimdi gözlerden ýrak, gönlümde taht kurdun diye
Pek ferahsýn sanki can, kalbimde yer buldun diye
Zâlimin zûlmünde yandým, sen deðilsin bende dert
Onca yük sýrtýmda kambur, takma dert oldun diye.
Yandý câným, ten de yanmýþ, ben deðilsem sende ben
Gam/zedeysem, gam da yakmýþ, sen deðilsin bende sen
Dil harâbým, pek perîþân hâldeyim gel hele bak
Umr’u olmaz gönlümün sevdim desen, hiç sevmesen.
Güler TURAN
fâ i lâ tün/ fâ i lâ tün / fâ i lâ tün / fâ i lün
ÝNSAN MANZARALARINDAN
Unutuldun Sanýyorsun
Unutursun diyordun ya yýllar önce hani sen
Ömür bitti býkmadým hiç bir an olsun aþkýmdan
Kök salmýþsýn yüreðime, baðlanmýþým derinden
Düþmüyorsun ki dilimden, çýkmýyorsun aklýmdan.
Arýyorum köþe bucak, bakýp bakýp yollara
Gelmiyorsun senelerdir, özlendiðin diyara
Kavuþmamýz mümkün müdür acep gelen bahara
Gitmiyorsun gözlerimden, çýkmýyorsun aklýmdan.
Hangi tellerden çaldýmsa, avutamam kendimi
Hasretinle yaktýn beni, baþýn göðe erdi mi
Çâre bulmam kime yansam, kime açsam derdimi
Tutuþmuþum canevimden, çýkmýyorsun aklýmdan.
Güler TURAN
Keþke
Dilerdim ki, gözlerin gözlerimde erisin
Erisin ki, sen benim; desen ki, sen benimsin
Leylâm diye çöllerde gez ki, MECNÛN denilsin
Ýþte o zaman ben de bilirdim ki, benimsin.
Ömrümü verirdim ben, yoluna kul olurdum
Gitsen dönülmez yere, yanar da kavrulurdum
Uðrun uðrun aðlardým, suspus olur solurdum
Derdim ki, mahþere dek ölümüne benimsin.
Ey benim imkânsýzým, iç sýzým, ruhum, aþkým
Ýster dillerde gezsin; ister, dellensin aþkým
Keþke sevebilsen de olsan ölümsüz aþkým
O zaman bilirdim ki, can verdiðim benimsin.
Güler TURAN
Ýnsan manzaralarýndan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.