Bir Mektup

Dün: Bir mektup geldi
Uzak illerin birinden
Bir dað köyünden
Eski bir öðrencimden.
Daha ilk satýrlarýnda doldu gözlerim
Bir dað köyünden sýcak bir esinti
Yüreðimi okþadý geçti
Neler yokki içinde
Tanýdýk dostlarýn yüzleri
Toprak damlý evleri,tozlu yollarý
Unutamadýðým bütün güzelliklerin kokusu
Sert rüzgârlarý, karý, tipisi, ayazý...
Daðlarýn yaban kekiði
Yavþan otu, mor menekþesi,
Sümbülü, sarýmsak otu, sarý papatyasý
Gökyüzünde döne döne öten tarla kuþlarý
Þen çocuk kahkahalarý,
Buz gibi kar sularý,
Þarkýlý þelaleleri,
Dumanlý daðlarý,
Yýldýzlý geceleri,
Binlerce,
Binlerce sevdalarý,
Hele semaverde demlenen çayýn,
Ýnceden inceye nazlanan keyfinde
Tadýna doyum olmaz sohbetleri
Uzun kýþ gecelerinde...

Diyor ki;
’’Anamdan, babamdan aziz,
Canýmdan kýymetli öðretmenim
Mübarek ellerinden hörmetle öperim
Ana, baba oldun bana
Yetimliðimi senin yanýnda unuttum
Her sabah sen vardýn yanýmda
Akþamlarý düþlerimi süslerdin.
Yüreðimindeki sevincin nedenini bilmeden,
Sabahý daha, uyumadan özlerdim
Canýmdan aziz öðretmenim

Çoðu sabah sofranda bana da yer verirdin
Kendi ellerinle yedirirdin lokmalarýmý üþümüþ ellerimi ýsýtýrken.
Elleri öpülesi aziz öðretmenim.

Hiç unutamýyorum!
Islak çoraplarýmý ayaðýmdan çýkarýþýný
Arkasý yýrtýk lastik ayakkabýlarýmý
Sobanýn yanýna koyuþunu
Soðuktan kýzaran ayak parmaklarýmý ovuþunu.
Senin gibi bir insan bir daha gelir mi buralara
Canýmdan aziz öðretmenim.

Bir gün sormuþtum, hatýrlar mýsýn öðretmenim?
Bu sofrada herþey ne kadar lezzetli
Çayýn tadý bile bir baþka
Bana söylediðin dünyalara deðer
’’Benim soframda sevginin tadý var,
haram yok katýðýmýn içinde’’
Ahh öðretmenim ah!
Büyüklüðün iþte burda...’’

Ne demeli mektuptaki bu sözlere
Ýçimde sönmeyen bir alev bu duygular
Göz pýnarlarým dolu dolu
Dokunsalar dökülecek yaðmur taneleri gibi
Ne yapmýþtým bunlarý hak edecek
Bir avuç sevgi sunmuþtum ellerimle,
Kiminin yakasýný düzelttim
Kiminin burnunu sildim
Kiminin gözyaþýný
Kiminin de baþýný okþadým
Geceleri yýldýzlar kadar sessiz
Gündüzleri þenlenirken bu bahçe.
Düþüncem onlarýn birer güzel insan olmalarýydý sadece.

Dostlar;
Buruk hisler içindeyim dostlar
Bu mektubu okurken.

Diyorki;
’’ Anamdan, babamdan aziz öðretmenim,
Canýmdan kýymetli öðretmenim
Geçenlerde bir yakýným geldi
Sizin oralardan
Ýnþaatlarda çalýþan bir yakýným
Sizi pazarda görmüþ
Limon satarken.
Kulaklarýma inanamadým
Ayak üstü konuþmuþsunuz
Küçük oðlunuz üniversitede okuyormuþ
Emekli olmuþsunuz
’’Yaþam devam ediyor’’ demiþsiniz
’’Boþ durmaya gelmez
Hayat duruverir birden’’
Ne kadar yücesiniz öðretmenim
Hörmetle ellerinden öperim.’’

Deniz Çýnar

2002

24 Kasým Öðretmenler günü kutlu olsun.
Sosyal Medyada Paylaşın: