Telli duvaðým kalemim,
Nazlý yarim, iri gözlü, sayfalarý lekesiz defter öðrencilerim...
Nakýþ nakýþ iþlerim sizi, ebru ile bezerim rengarenk.
Hergün sesimi duymazsan rahat edemezsin,
Bugün de sesleniyorum sana, garip sesimi duymaz gibisin.
Her zamanki gibi yine dersteyim,
Öðrencilerimin serçe kanatlarý kýrýlmýþ,
Gözlerini sis bürümüþ,
Ýpek yanaklarýnda yaðmur lekesi.
Üzerimde senin görmeyi çok istediðin,
Ama hiç giyemediðim gelinliðim var.
Duvaðým simsiyah anne!
Bu bir kabus mu anne!
Bu kara duvak neyin nesi?
Neden aðlýyor meleklerim ?
Sahi bugün Öðretmenler Günü, masam çiçeklerle dolu.
Çok uykum var, gözlerime kum dolmuþ sanki.
Bir not tokat gibi çarptý yüzüme
’ Sen hiç ÖLMEDÝN öðretmenim! ’
Ben öldüm mü anne ?
Sessiz Peri
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.