KIYAMETLER KOPACAK

yoksun...
gönül kapýna býrakmýþtým yorgun yüreðimi oysa.
þifasýz yaralarýma
sen deðsin diye.
uyanmadan gece güne,
düþmeden yedi rengin en koyusu yüreðime.
bozup tövbemi yeminimi tüm günahlara;
yarým kalmýþ düþlerimi sermiþtim bedenime...
razýydým
ömrümü gözlerine tüketmeye.
öncemdin,
sonram olmadýn
giz’lerimde kaldýn
mevsim gözlüm...
hatýralarýn yüreðimin en kuytularýnda.
çýðlýklarým saðýr,
gecenin zamansýz zamanlarýnda...
nefesimde yoksa nefesin,
kýþlarýma açmayacaksa baharýn,
üþüyeceksem teninin yokluðunda,
kapanacaksa gözlerim sen’lere,
eriyecekse mateminde sol yaným,
duysun artýk aðyar figaným...
özlemin kirpiklerimin ucunda
sen aðlayacak.
bulutlara yükledim isyanýmý,
az sonra
kýyametler kopacak...


( hayat ýþýðý )

















Sosyal Medyada Paylaşın: