Ne kadar sefilim, hüzün içinde ki acizim!

Sen bilir misin
hissizliðin yorgunluðunu,
Kalb ikliminde solgunun umutsuzluðunu,



Çaresiz sukutun
sineme hicran akýttýðýný,
Halimin kuraklýðýnda þevkim kalmadýðýný.



Düþlerimde,
ne kadarda umuda uzansam,
Olmayacak hayaller avuntusunu yaþasam,



Yalnýzlýk acýsýný
hazanýn yapraðýna yazsam,
Halimin hazin sayfalarýný birde sana açsam.



Kokunla þevki
bahara yaslanarak uzansam,
Hasretimin dallarýnda senin halini solusam,



O an tamamen
sessizliðin hükmünü tanýsam,
Aþkýn umutlarýnda kalbimin sahibine varsam.



Öyle ömür
yaþadým ki halimin o susuzluðunda,
Muhabbetin yýllarca uzaðýnda bað bozumunda,



Yapraksýz dallar
yozluðunda korkularý yanýnda,
Fakirliðin kucaðýnda çaresizliðimin korkularýyla.



Melül melül baktým
yýllarca hasretin sancýsýyla,
Varlýðýn bilinmeyen adresine yazýnda sýcaðýnda,



Bilginin kýtlýðýnda,
idrakimin fevkalade uzaðýnda,
Umutlarýn solgunluðunda, avuntunun kucaðýnda.



Ben sana ne söyleye
bilirim, bilirim ki sen eminsin,
Ruhunun enginliðinde kalbini nizam eden nefessin,



Hakký bilen,
kanaatle güçlenen sabrýn müdavimisin,
Gülün kokusuyla þekillenen bahtiyarýn ta kendisisin.



Sana nasýl bu sefil
halimi anlatýrým çaresiz kalýrým,
Haline müdrik olmak için ne bahanelerde dolaþýrým,



Uzaklardan nazarýmla
yaklaþýrým ancak sakinleþirim,
O devranýnda Salih olmak için varlýðýmdan geçerdim.



Bilirin ve sessizliðimde
kendi halimde kelam ederim,
Yazmanýn yanýklýðýný sinemde her zaman hissedenim,



Aþkýn ikliminde,
adresin mücerretliðinde yine sefilim,
Ben kendi dertlerimle hüzün içinde nefeslen hederim.





Mustafa CÝLASUN
Sosyal Medyada Paylaşın: