Her ölüm eksilterek gidiyor nefesimizi
Çýðlýk çýðlýða düþüyor kuþ sürüleri
Dönülmez gurbetin aðýrlýðýnca susmalar
Ve topraða sunmak güzelliðini bakýþýn
Kayalar gibi üstümüze yýðýlýyor gökyüzü
Her ölüm arttýrarak gidiyor yükümüzü
Yankýlanýyor helal etmenin vefasýnca aðýtlar
Ve içimize býrakýyoruz mezarlarýn tazeliðini.
Oysa sadece ölümdü adil olan
Her canlýnýn yaþayacaðýný bilerek katlanýlan
Þimdi taze bedenler yýkanýyor fesleðenli sularda
Ve düþlerimizin sýcaklýðýna sarýlýyoruz anýlarda.
Her ölüm yüklenerek gidiyor gençliðimizi
Toprakça yaslanýp dinginleþiyor delikanlýlýk.
Kemirildikçe dört yandan,inceliyor yaþam çizgimiz
Neyse ki hayat ölümleri taþýyacak kadar güçlü
Yoksa nasýl büyüyebilir ceninler,
Bunca yük yuvarlanýrken her solukta.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.