ke
mış gibi
Oradaydýn
Seyrettin beni.
Kendinin dýþýnda olmak buydu demek.
Güldüm
Duvar gibi.
Çýrpýnma bittiðinde konuþtuðun tek insanýn
Kendin olduðunu anlýyorsun.
Hayata çarpýp dönen sesin.
Ýnsan yanlýzca içinde var ettiði o aptal yaratýðý arýyor, bekleyerek.
Büyüdükçe büyüyen, gördükçe þekillenen, dokunamadýkça gizemli
Belki ne kentler, ne de insanlar yaþamak
Ben varým yanlýzca
Bir de içimde garip oyuncu
Kum saatine baðlanmýþ küçük çarkta zamaný dolduran
Her þeyden habersiz, koþmak öðretilmiþ zavallý fare
Kurduðu düþü özleyen
Dostun kendi düþünü sessizce giyen
Sevdiðin öyle olmasýný istediðin, olmayan
Yok gibi yaþamayý beceren tek yaratýk insan
Buðulu düþün ardýnda kaldý gülüþün
Yaðmur yaðacak
Söyleyenedek saklanmalýsýn
Elma dersem çýk,armut dersem çýkma!
ÝZMÝR 18.12.04
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.