meþveret tutmuþ bir kar iziyim ben
yüzünün rahvaný kesik yanýna menteþeli
bir salkým söðüt aðýdý sarýndýðým iki büklüm
barbar sancýlar kümesine düþmüþ naçar kývýlcým
ziyasý þuh bir fener vardý önümde, yüz mumluk
ve ilk kez bir þimþek çorbasýna kaþýk sokmuþtum
melekler vardý kesin de
iþte ben ilk kez görmüþtüm!
iþte ben, ilk yandýðýmda daha çok küçücüktüm!
bir hâle idi, beni savuran kör düþlere
zümrüdün rengi de anlatmaz tam
en demli kýraat tabirleri bile sýð gelir, bilirim
yetmez
týrmandýðým kestane koyusu bulutlar da , eminim
kimse inanmaz desem
denizin en mavisi bile boðulurdu
lebaleb irislerin aksi tesirinde
hem, siz büyü nedir bilir misiniz!
yormayýn beni boþ yere!..
bir zaman tamburuydu s a âti m i durduran
kâh sel vurmuþ bir kaðýt tekne oldum
kâh kýskançlýklarla kudurtulan anonim bir serseri
ama minik bir ilerya gibi
belliydi yolum hep lebideryada
her defasýnda ýskalasam da
yönüm hep Asude, karným hep aç olsa da!
þimdi desem, kimse inanmaz
bal yenir, acý anlatýlýr hani!
hatýrlýyorum bir kasým oltasýydý
hava; güzden çalýntý, ve okul önlüklü
elinde bal renkli çantasý olurdu muhakkak
o zamanki ballar da rüya gibi!
ve dünya da topacýmdan daha yuvarlak!
kýsýk ateþ fýrlardý ve eritirdi iðreti bakýþlar
kýrmýzý konçlu dudaklarýný esrar sarardý
harmanyeri gibi uçuþurdu saçlarý rüzgâra
desem þaka sanýrsýnýz þimdi
o bir papatyaydý
çünkü bir görürdün, bir daha aa!
inanýn, birler kýsaydý haftalar uzununa!
bense, sever adým bir eþkiyaydým
ve ölü yazýlmýþtým adamlýk nüfusuna!
ve ne zaman çekti dünya karnýný içine
ne zaman kandýrdýlar beni, büyüyorsun diye
anlamýþtým ki; her eþyanýn bir de biatý vardý!
ilk kez o zaman zihnime yer etmiþti
bir þeye talip olmakla
ona sahip olmak ayný þey deðildi
ve kahretsin, buna sevmek de dahildi!
bir hâle düþürmüþtü beni bu hâl’e
ta o zamandan beri katýðým iþte, bu kor düþlere!
taa o z/amandan beri
bir od’un kömürüyüm iþte!
TopraðýnSesi
.