Bitmeyen akþamlarda gölgenle dolaþtýðýn oldu mu hiç? Ne olurdu baþlayabilsek kopuk kalan bir yerden Yarým kalan bir düþ müdür geliþin Gelsen... Iþýr daðlar! Gel þöyle uzan gönlüme
Garip bir burukluk deler yüreðimi. Olamadým kaçaðý senin ve þiirin Gel þöyle uzan gönlüme
Çok sesli türküler gibi Çýrpýnsa da yüreðim Sustum! Ýsyaným çoktan bitti. Ýndirdim namlularýmý Haykýrmýyorum yenilgilere
Aðlar dýþarda yanýk bir keman Özledim seni ilk kar kadar, Özledim en büyük isyan kadar
Ýçimde uðulduyor bu yarým coþku Beynimde söylenemeyenlerin bu çýlgýn dansý Sürgün veren dallar eðilmeden, Güz mevsimi kýþa dönüþmeden ’’Gel!’’ Diyor. Gel þöyle uzan gönlüme
Sosyal Medyada Paylaşın:
suskun dizeler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.