HİÇ Mİ DUYMADIN BE ZALİM

bir sevda ki tutulmuþ gitmekteyim
ben diliyle dünyaya yön vermeye çalýþan ben
bir kez olsun aðzýmý açýp konuþamadým onunla
korktum
öyle güzeldiki gülüþü
belki kýzarda bana gülmez diye korktum
öyle parlaktý ki gözbebekleri

belki küser deýþýðý söner gözlerinin diye korktum
o
o bir gül suretinde tebessümdü
elim deðerde sola diye korktum

ellerim titrerdi her gördüðümde onu
anlayacak diye korkardým her seferinde
zincirlervurmak istedim bileklerime
uzanýr da þaçlarýna
incitir diye

þiirlerim onun içindi
ama bir kez olsun al oku diyemedim
sanki tüm güzel þarkýlar onun içindi
ve tüm acý türküler benim için...

bir raký açýlýrdý sonra masama
mezem zaten o
inceden bir çýðlýk misali
naralarým onaydý
belki iþitir diye
belki...
- o da sarhoþluktan-

þairin dediði gibi yaptým her zaman
’her gün yeni bir maske tak yüzüne
-gülen cinsinden olsun
baþýný dik tut
yüreðinin her defasýnda
yeniden parçalandýðýný belli etme
ona bakarken
yürürken idama gidenler gibi yürüme

olmadý be dostlar
ne çýðlýklarýmý duydu
-inceden-
ne de yüreðimin parçalandýðýný

bir ben kaldým ortada
bir dostum þiir
bir de tüm dünyayý inleten bir çýðlýk

HÝÇ MÝ DUYMADIN BE ZALÝM
Sosyal Medyada Paylaşın: