Geçmiþ zaman olur ki hayali cihan deðer demiþ atalarýmýz,
Onlarýn söylediði her sözün doðru olduðuna inananlardanýz,
Þimdi hayalim kaydý gitti yýllar öncesine yine, çocukluðuma,
Oradaki okula ilk baþlayan çocuða, hatýrlayamadýðým bana…
Ýlginç olan o yýllarda kuþ uçmaz kervan geçmez bir yerdeydim,
Hatta bünyesine ilk kez okul kazandýrýlmýþ bir dað köyündeydim,
Okula baþlayan öðrenciler Türkçe konuþmayý bile bilmezlerken,
Hem Türkçe öðretilirdi onlara ve hem de okuma yazma, derken…
O yýllar uzakta kaldý, öðretmenimiz de rahmeti Rahman’a ulaþtý,
Hakkýn rahmetine ulaþan o öðretmen yabancý deðildi, babamdý,
Hayat þaka yapýyor bazen bizlere, nereden nereye savruluyoruz,
Aklýmýz baþýmýzdayken okullarda okuyup öðrenmeye çalýþýyoruz…
Öðrendiklerimizle, mutlu olduklarýmýzla, yaþadýklarýmýzla bizler,
Maruf insanlar olarak hayata atýlýyoruz, sonra daha neler neler,
Hayatýmýzdan gelip geçiyor, sonunda varacaðýmýz hakiki arena,
Ýlk okul öðretmenimin ve babamýn ulaþtýðý mekandýr, anlayana…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.