SULTAN ABDÜLMECİT.

Sultan Abdülmecit, büyük adammýþ.
Ýktidar sultaný, törenle anmýþ.
Kadýn ve içkiyle, zevk sefa sürdü.
Otuz dokuzunda, veremden öldü.

Onunla çoðaldý, Osmanlý borcu.
Boðazda saraylar, doldurmuþ hurcu.
Tanzimat fermaný, onunla geldi.
Lükse ihtiþama, o önem verdi.

Onu kötülemem, maksat anlatmak.
Bizim görevimiz, gerçekçi olmak.
Borçlarýn faizi, onla çoðaldý.
Sayýsýz karýsý, çocuðu vardý.

Anmak gerekirse, Fatih, Yavuz var.
Süleyman dünyayý, dar etmiþti dar.
Ýþte bunlar benim, þanlý tarihim.
Öksüz kaldý bu yýl, Cumhuriyetim.

Atatürk e davet, fotokopiyle.
Abdülmecit haný, anýn övgüyle.
Ne oluyor bize, olmuyor böyle.
Sultanlýk mý özlem, bizlere söyle.

Türkmendaðlý þair, uyanýn diyor.
Belki de hilafet, geri geliyor.
Ýsterler o devir, gelmeli geri.
Mecit dedesiymiþ, saltanat devri.

HÝLMÝ CAN.
18.KASIM.2011.

(3481)

Sosyal Medyada Paylaşın: