Sen, öyle bir yerindeydin ki hayatýmýn; Ne çok uzaðýndaydýn, ne de çok yakýnýnda. Orada olduðunu bilmekti, güzel olan. Hep orada olacaðýný bilmekti, belki de… Yaþayamayacaðýmý bilmenin kabulüydün. Gidemeyeceðimi bilmektin, belki de…
Ben, seni varlýðýnla sýðdýrmýþtým, Hayatýmýn en olmaz köþelerine. Olmandý, mutluluðum. Ne daha fazlaydýn, Ne de bir eksik…
Bilirdim ki; Sen, vardýn…
Þimdi; Tenim, dokunmuþken; tenine Elim, gezinmiþken; yüzünde Ve Seni yaþamýþken; en özelimde, En güzelimde Hangi yüzle Ve Hangi yürekle Dostumsun diyeceðim sana Yine de?
…/…
Sen, Öyle bir sevgiydin ki; Sen, Raðmen’din Sen, Ýçin’din Sen, Bana raðmen, Benim içindin…
Eser Akpýnar 20.11.2011 Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Eser Akpınar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.