Þimdi dönüyor deniz hazan rengine,
Saçlarý kýpkýrmýzý sen, sözleri bir yudum ben…
Karakýþ sanki üzerimizden geçen zaman
Sanýrsýn; limaný sen, kaptaný ecel düþlerime…
Buruk seyr/ederken yar/dan geçenleri;
Tövbelerin en büyüðünü
Doldurdum kamarasýna,
Mahzun yük gemilerinin…
Ne ahengiydi geçen senelerin
Ne de bir çocuk kahkahasý þenliði,
Sensiz demirlediðim yalnýzlýk þehirlerimeydi…
Seferlerim…
Yüzdüðüm oldun çoðu zaman kýyýlarýna
Çoðu zamanda koylarýnda nefes bulan meltemlerim,
Ellerinle iþlediðin kilit yüklü sandýkta tuttum
En güzel yanýný, ev hallerinin…
Kar yýðýnlarýna düþmüþ asfalt karasý gözlerin,
Ne vazgeçerdim onlardan
Ne de izin verirdim tepesinde erimelerine…
Dokunurdu kayboluþu, kirpiklerinin izlerinde…
Affetme!..
Yine de baðladým dermansýz uçuþan giz/lerime…
Kanatýlmýþ umutlarýmýn akreplerine vururken sen;
Sen diye haykýrýrken vedalarýmýn acý sirenleri
Üzerime beyaz bir tül edasýyla serilirken yelkovan
Kanayan dudaklarýmda yaþattým ben seni…
Har/da uçarken olsa da düþlerimin, yanan kanatlarý,
Gözlerimi çivilediðim ufuktaki hedefti
O duvaklý kadýn…
Ve Zehir gibi olsa da geçen seneler içime çektiðim,
Hala gözyaþlarýnadýr geceleri
Hunharca kendimden geçiþlerim…
Yüreðimin kavruluþudur o ses…
Zirvelerinde þimdi zamanýn,
Katran karasýna boyayýp, tavan arasýna uçuruþlarýn…
Ve bodrum katýna zincirleyip,
Kýrbaca tuttuðun seviþlerindir kalbim…
Verme!..
Kimse olmasýn senin gibi…
Dikiþ yaralarým gibi olmasýn ama/larým,
Keþkelerim gibi neþter…
Üzerime bastýkça yükselmesin baharýn…
Kalmasýn bende helali tüten hasretlerinin…
Olmasýn artýk sendeki ben,
Bendeki sen gibi seviþmelerin…
Karakýþ sanki üzerimizden geçen zaman
Uðultularý yaracak geceyi
Ve çýrpýnýþlarýný görünce gökkubbede;
Ne sen kalýyorsun, ne de özlemlerinde ben!..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.