Bir kuştun gönlümde

Ýki bin on yýlý,son ay Aralýk,
Yaðarsa kar yaðsýn artýk ,isterse buz
Hep uçmasýndan korktum
Tuttum buz...

Artýk o kuþlarda özgür deðil ,
Sen Özgürlüksen, Özgürlüðümde benim
Kanadýn,rüzgarýn,nefes alýþýn senin deðil
Hepsinde vardýr benim bedenim ...

Gönlüm açmýþ sevda defterini sunuyor,
Býrakýp gitmeyle terkedilmiyor ,
Isýtmayýnca sevda güneþi,bedenim donuyor.
Tutsak oluyor kanatlarým,mahkumun oluyor

Gönlümdeki o kuþlar þimdi nerdeler
Þimdi göç zamaný mý ki gittiler,
Kalbim sýcaktý hep seneler,
Bu kuþlar beni neden terkettiler?


Turgay Kurtuluþ
Sosyal Medyada Paylaşın: