Bilmiyorum ki yanýmda yokluðundan baþka bir þey var mý? Yeter artýk ben hayal ardý kalmalarýndan usandým. Gözlerin mi karanlýk, hayallerim mi, baktýklarým mý? Her yeni gün ufuklardan ufuklara bakmaktan usandým.
Yoksa var mýdýr ses verecek diye, bakmadým ses verene, Sesinin ýlýklýðýný vermeyen rüzgarlardan usandým. Sen yoksun yâr, bilmem ki kaçýncý günümde, bu kaçýncý çile, Ölüm veya sen, gelsin biri,artýk aramaktan usandým.
GÜVEN FATSA
Sosyal Medyada Paylaşın:
melense Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.