GÖNÜL(2)
Dag diye yasladým sýrtýmý sana
Ortaya serdin sen leþimi gönül
Nekadar zul oldu varlýgýn bana
Yýktýn hayalimi düþümü gönül....
Binbir çile ile geldim gurbete
Çalýþtým ezildim en son nefeste
Bana diken oldun gülsün herkese
Burnumdan getirdin aþimý gönül.....
Yýllaryýlý kaçtým peþimden geldin
Herneye el attým bin delik deldin
Beni bilmez ettin bilen hep sendin
Daðýttýn ocaðim iþimi gönül......
Yaðmur oldun yagdýn sele kapýldým
Ruzgar oldun estin yele kapýldým
Gençligimi çaldýn ele kapýldým
Neler neler açtýn baþima gönül....
Gayrý boyun eðmem sana ben felek
Bütün anlaþmayý bir bir fes edek
istersen seninle hakime gidek
Bir daha sen çýkma karþima gönül....
Batýným dertlerin ardý kesilmez
Yazdý diye böyle hakka küsülmez
Dört kitap haktýr biri seçilmez
Hepsini doldurdum döþüme gönül..
Aþk ile hü,,,,
Murad-ý Batin...19.11.2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
Murad-ı Batin-i Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.