hayat tepeden bakardý bana gürlek kahkahalarla inadýna hýrçýndým bu dünyada bir çocuðun inlemelerini duyardým zabýtalara haykýra haykýra ve kýþýn yayýldýðý soðuk gecede bir tek ezgi söylerdim okyanusa ve sonsuzluða. Bir deklanþöre sýðmaya hayat bana inadýna inadýna ifþa ettirirdi beni bana. Bir ürperti duyardým çaðdaþça ve daha çaðdaþça kaybederdim kendimi ve dahi kalemimi.
Artýk kalemim yok öfkelerim derin hislerim yoðun fakat kesik oysa sineklerden uðultu hatta kelebekten ezgi peydah eden hayat tepeden bakardý bana gürlek kahkahalarla
25 EKÝM 2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
yavuz selim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.